Kako član vaše porodice van Amerike može dobiti zelenu kartu?

Državljani Sjedinjenih Država i stalni stanovnici koji imaju članove porodice koji žive van Sjedinjenih Država mogu podnijeti peticije da im pomognu u emigraciji na tlo Amerike; to jest, mogu pomoći da dobiju američku imigrantsku vizu, koja vodi do zelene karte ili zakonitog stalnog boravka. Ovo služi cilju američke politike spajanja porodice. Ali, kako to učiniti?

Proces podnošenja zahtjeva za dobijanje imigrantske vize za članove vaše porodice koji ispunjavaju uslove sljediće iste osnovne korake bilo da ste državljanin Sjedinjenih Država (USC) ili zakoniti stalni stanovnik (LPR). Pretpostavljamo da član vaše porodice živi u inostranstvu; ako je on ili ona već u Americi, moraćete da se raspitate o drugom procesu koji se zove „prilagođavanje statusa“.

Procedura pomoći nekome da dobije zelenu kartu zatjeva veliku pažnju na detalje, zbog čega se mnogi potencijalni podnosioci peticije odlučuju da angažuju advokata za imigraciju. Stvarno vreme obrade zavisiće od brojnih faktora: vašeg trenutnog imigracionog statusa (USC ili LPR) kao „podnosioca molbe“; boravište člana vaše porodice (koji se naziva „korisnik“), uključujući državu porijekla korisnika; vaš porodični odnos; i lične okolnosti ili situaciju korisnika.

Važno je da naučite o ovom procesu prijave unaprijed, kako biste mogli da planirate različite zahtjeve i da napravite straregiju oko vjerovatne vremenske linije.

Koji članovi porodice imaju pravo da emigriraju u Sjedinjene Države

Potencijalni korisnici peticija na osnovu srodnosti su klasifikovani u dve kategorije: takozvana „uža rodbina“ američkih državljana i „kategorije prioriteta srodnika“.

Uža rodbina američkih državljana ne podleže ograničenjima u pogledu broja imigrantskih viza (zelenih karata) koje se izdaju svake godine. Ova kategorija uključuje supružnike (istog ili suprotnog pola) državljana Sjedinjenih Država i njihovu nevjenčanu djecu mlađu od 21. godinu, njihove roditelje (nakon što dijete koje je državljanin Sjedinjenih Država napuni 21.godinu) i usvojenu djecu, (koja su usvojena u inostranstvu ili u Americi).

Za razliku od najbližih rođaka, korisnici koji spadaju u „kategorije prioriteta“ podležu godišnjim kvotama za vize, uključujući i ukupnu granicu i dodelu po državama. Pošto se svake godine prijavi više ljudi nego što je dostupnost viza, to često dovodi do dugog čekanja, posebno iz država sa velikim brojem stanovnika i nivoom isteresovanja za imigraciju u Sjedinjene Države. U nekim slučajevima, period čekanja može biti relativno kratak; u drugim, čekanje traje decenijama.

kategorije „prioriteta“ su sledeće:

• Prva kategorija (F1) – neoženjeni sinovi i ćerke američkih državljana bilo kog uzrasta. Da bi bio kvalifikovan prema ovoj kategoriji, korisnik mora biti „neoženjen“ kada se podnese peticija i ostati tako do dobijanja zelene karte
• Druga kategorija (F2) – supružnici (istog ili suprotnog pola), maloletna djeca i neoženjeni sinovi i ćerke (od 21.godinu i više) sa stalnim prebivalištem. Djeca koja su ili razvedena ili udovci/udovice smatraju se „neoženjenim/neudatim“, pa stoga ispunjavaju uslove prema ovoj kategoriji. Ona djeca koja imaju 21.godinu ili više spadaju u potkategoriju koja se zove 2B; oni obično čekaju duže od drugih rođaka iz druge kategorije, koji su u potkategoriji koja se naziva 2A
• Treća kategorija (F3) – oženjeni sinovi i ćerke američkih državljana, njihovi supružnici i maloletna djeca. Ako korisnik dobije obostrano dobronamjerni razvod (good-faith divorce) tokom dugih godina čekanja na vizu, on ili ona će steći pravo na imigrantsku vizu kao F1
• Četvrta kategorija (F4) – braća i sestre državljanina Sjedinjenih Država, i njihov supružnik i maloletna djeca. Polubraća i polusestre, kao i usvojena braća i sestre imaju pravo na ovu kategoriju

Započinjanje procesa imigracije za člana porodice

.

Proces počinje tako što državljanin Sjedinjenih Država ili podnosilac molbe sa stalnim boravkom priprema i podnosi Obrazac I-130, peticiju za srodnika. Ovaj obrazac izdaje Služba za državljanstvo i imigraciju Sjedinjenih Država (USCIS) i dostupan je za besplatno preuzimanje na svojoj web stranici.

Jedno od važnih pitanja na Obrascu I-130 traži od vas da navedete kancelariju u kojoj će korisnik ili prilagoditi status (dostupno samo ako je osoba legalno u Sjedinjenim Državama, sa retkim izuzecima) ili otići na intervju za vizu (u konzulatu Sjedinjenih Država ili ambasadi u matičnoj državi korisnika).

Pod pretpostavkom da je vaš rođak u inostranstvu, on ili ona bi trebalo da izaberu najbližu aemričku ambasadu ili konzulat koji obrađuje imigrantske vize. Takve informacije su obično dostupne na web stranici konzulata.

Peticija I-130 mora biti podnijeta sa kopijama dokumenata kako bi se utvrdilo da je podnosilac peticije državljanin Sjedinjenih Država ili stalni stanovnik (kao što je američki pasoš ili zelena karta) i da postoji porodična veza između podnosioca peticije i korisnika (kao npr. kopiju izvoda iz matične knjige rođenih ili vjenčanih). Podnosioci molbe za supružnika takođe moraju priložiti dokumente koji pokazuju da je brak vjerodostojan (bona fide) a ne sklopljen u cilju dobijanja zelene karte.

Neki advokati preporučuju da podnosilac peticije takođe izvrši i podnese prijavu o podršci, Obrazac I-864 i prateću dokumetaciju sa I-130, umjesto da čeka dok se to kasnije ne zatraži.

Podnesite peticiju I-130 USCIS-ovom servisnom centru koji ima nadležnost nad vašim prebivalištem u Sjedinjenijm Državama. Obavezno sačuvajte kopiju svega što pošaljete, uključujući obrasce, prateću dokumentaciju i čekove ili novčane uplatnice (osim ako ne plaćate kreditnom karticom).

USCIS će, nakon što primi peticiju I-130 i potvrdi da je potpuna, izdati obaveštenje o prijemu podnosiocu peticije i advokatu, ako ga ima. Ako USCIS utvrdi da su podneti dokumenti nedovoljni, podnosilac zahtjeva će umesto toga poslati podnosiocu peticjie Zahtjev za dokaze (RFE).

Nakon što podnosilac peticije zadovolji sve uslove, sledi USCIS-ovo obaveštenje o odobrenju. U pismu se takođe nalaze informacije o tome gde je slučaj proslijeđen.

Prenošenje dosijea imigranta u Nacionalni centar za vizu

Za korisnike izvan Sjedinjenih Država ili koji spadaju u „kategoriju prioriteta srodnika“, predmet će biti prosleđen Nacionalnom centru za vizu (NVC). Ova kancelarija će čuvati dosije preferencijalnih članova porodice dok se ne završi njihov period čekanja i viza ne postane dostupna; u tehničkom smislu, aktuelni su njihovi „datumi prioriteta“. Oni nemaju pravo da uđu u Ameriku u ovom trenutku (osim ako ne mogu zasebno da se kvalifikuju za neku drugu vizu; ali je to teško jer američke imigracione vlasti mogu pretpostaviti da traže prečicu da uđu u Ameriku i onda ostanu za stalno).

Datum podnošenja peticije postaje „datum prioriteta“ potencijalnog imigranta. Američki Stejt Department objavljuje mjesečno izdanje Visa Bulletin-a, koji prikazuje datum prioriteta koji se obrađuje u tekućem mjesecu.

Odlazak imigranta na konzularnu obradu

Ako je viza odmah dostupna ili je postala dostupnpa jer je datum prioriteta korisnika aktuelan, NVC će početi da obrađuje slučaj. Imigrantima će izdati niz obrazaca i uputstava.

U ovoj fazi je potrebna ažurirana Izjava o podršci (Obrazac I-864 sa pratećom dokumentacijom) za svakog namjeravanog imigranta, kao i plaćanje odgovarajućih naknada. NVC će takođe uputiti podnosioca zahtjeva na svoju web stranicu radi uputstava.

Podnosilac zahtjeva će biti upućen da popuni Obrazac DS-260 „Online zahtev za useljeničku vizu i prijava za registraciju stranaca“.

Kada sva dokumenta, bezbedonosne provere i takse budu završene i plaćene, NVC će proslijediti slučaj konzularnoj kancelariji koja je navedena na Obrascu I-130. Korisnik će morati da prođe ljekarski pregled, policijsku provjeru i uzimanje otiska prstiju (biometrija). Slijedi obaveštenje za lični razgovor.

Prisustvo imgiranta na intervjuu za vizu u američkom konzulatu

Jedan od poslednjih koraka u procesu je da imigrant prisustvuje intervjuu sa američkim konzularnim službenikom. Podnosilac zahtjeva treba da donese kopije svih ranije podnetih dokumenata, plus sve druge dokaze (original, a ne kopije) o porodičnim odnosima sa podnosiocem.

Za peticiju za supružnika, očekujte da konzularni službenik postavi mnoga pitanja o ličnom odnosu sa podnosiocem peticije iz Sjedinjenih Država, kako bi se utvrdila verodostojnost odnosa. Ostala pitanja će se odnositi na to da li je stranac „prihvatljiv“ (što znači utvrđivanje da li ima zdravstvenih problema, problema sa zakonom i sl).

Pod pretpostavkom da je sve u redu, viza će biti odobrena. Konzularni službenik će staviti pečat u pasoš imigranta koji pokazuje imigrantski status osobe i datum odobrenja. Konzulat takođe može izdati zapečaćenu kovertu koja sadrži sav materijal za vizu, koju mora otvoriti jedino službenik u na ulasku u Sjedinjenen Države (ili se svi materijali mogu preneti elektronski).

Obično će američka ambasada izdati pečat u pasošu u roku od nekoliko nedelja nakon intervjua za vizu.

Dolazak na ulaznu luku Sjedinjenih Država

Za korisnike u inostranstvu, poslednja faza procesa je dolazak u luku ulaska u Ameriku. Iako je američka ambasada već odobrila imigrantsku vizu, poslednji intervju će zapravo biti sa službenikom na granici (Zaštita na carini i prelazima ili CBP agentom).

Taj agent ima zadatak da utvrdi da li stranac zaista ima pravo da uđe na tlo Amerike. CBP službenik može postavljati pitanja o prethodnim osudama, ozbiljnoj bolesti ili bilo kojim kršenjima imigracionih zakona. Imajući ovo na umu, najbolje je da budete pažljivi u odgovaranju i konsultujte advokata za sva pitanja u poslednjem trenutku.

Primanje zelene karte

Kartica stalnog boravka (Obrazac I-551) se šalje kroisniku u roku od nekoliko nedelja nakon dolaska imigranta u Sjedinjene Države.

 

Izvor: Allaw.com