Autor: Verica Tomovic, dipl. istoricar umjetnosti
Kultura ne živi samo od sjecanja vec i od zaborava. A smisao oživljavanja sadržana je u budenju interesovanja za zaboravljeno. A takva djela u vremenu neizmjerno znace i vrijede.
Živimo u vremenu kada, „cak ni voda više nije onakva kakvom su je smatrali naši najbliži preci“. G-din Ibrahim Rekovic - prihvatio se upravo posla da sacuva od zaborava i nestajanja: ambijentalne arhitekture, govorne rijeci, anegdote, misli i likove ovoga kraja.
Plav je gospodar neprikosnovenih prirodnih ljepota koje su odvažne, prostrane, jedinstvene ali na koje civilizacija ili savremeni slijed vremena racuna u smislu podredivanja, odredivanja i otudivanja.
Naš savremenik Ibrahim Rekovic - je dubokim uzdahom zadržao eliksir ljepote o kojoj pricamo, ostao i opstao da slika, piše i prica, o „svojoj Provansi“.
Listajuci Rekovicevu Monografiju „IZGUBLJENI AMBIJENT“- Plav i Gusinje nekada, pitamo se, zašto više, kroz Plav i Gusinje, nema objekata radenih od toplih prirodnih materijala: drvenih avlija, brvnara, starih kuca pokrivenih šindrom i hanova, kula, cardaka, mehana, pendžera, ducana sa cepencima, kaldrmisanih sokaka ogradenih drvenim proškama, basamaka, plotova i salaša ?... zajednicki je vapaj za starinama.
Davne, 1951. godine, podsjecanja radi, arh. Jovan Krunic kvalifikovao je Plav i Gusinje, kao „Urbanisticki muzej“, koji treba da ide kao „turisticka i kulturna ponuda“.

Originalna, autohtona i bogato ilustrovana knjiga „Izgubljeni ambijent“-Plav i Gusinje nekada, omogucava, da kroz „zaboravljeno“, zapravo, zaronimo u vlastitu prošlost, a to su sigurno, bila neka bolja i srecnija vremena.
Brižno beležeci, olovkom i tušem, prefinjenom i sigurnom linijom, slikar je ostavio dokumentaristicki prikaz ambijenta, i iz njega „zavicajne likove“ sa psihološkim stanjima i antropološkim osobenostima. Kao da je slijedio Arapsku poslovicu „Kad umre stari covjek, to je kao da izgori biblioteka“. U ciklusu likova, uživajuci u istraživanju nepoznatog, uvijek je dobijao ono što je nama blisko i prepoznatljivo. Prica za Cehova, „da je u svojim književnim djelima tako vjerno prikazao Rusiju i Rusko selo, da bi, ako bi se desila kakva katastrofa koja bi uništila Rusiju, ona mogla da se rekonstruiše,prema njegovim djelima“ u potpunosti bi mogla da se primijeni i na Rekovicevo, likovno i ukupno, stvaralaštvo, kako pejsaža radenih olovkom, tušem i bojom, tako i portreta znacajnih i karakteristicnih ljudi, starih rijeci, govora, pjesama, anegdota i dogadaja, na osnovu kojih se može, autenticmo, rekonstruisati Plav u prošlosti i sada, sa okolinom i ljudima u njemu. Cuvajuci „Svijet u prolazu, opominjuci šta ne smijemo da zaboravimo, ocuvanu ljepotu zavicaja, osvježio je lirskim pejsažima, dajuci odušak važnim, suptilnim i vedrim raspoloženjima.
Otkrivajuci se kao poseban i skroman covjek u velikom projektu Dokumentariste vremena, postajuci hronicar svog kraja, realizovao je „Istorijsku citanku“, koja postaje pribježište pred naletom agresivne, brze i beskompromisne civilizacije.
Cijeneci djelo g-dina Ibrahima Rekovica, kao slikara, crtaca, portretistu, dizajnera, sakupljaca prica, anegdota i zaboravljenih rijeci sa govorom, ostaje, veliko znak pitanja Dali se Zavicaj odužio ovom posveceniku?, ili želi, što mu iskreno želimo svi mi, koji mu se obracamo, pisanim podrškama, da cini, još, za nezaborav rodnog kraja, koji je zatocen u duši ovog nenametljivog, a znacajnog covjeka Plava i Gusinja.

Beograd, avgusta 2014.god.        Verica Tomovic, dipl. istoricar umjetnosti


WWW.GUSINJE-PLAV.COM - PLAVSKO GUSINJSKI CNN