Autor: Rasim Medunjanin
Kako li samo olako prihvatamo to što šuma izlista i svojim ocaravajucim zelenilom oduzima dah posmatraca, ili to što planinski potok svojom cudesnom bukom remeti spokoj tišine. Kako li samo olako prihvatamo to što Sunce izlazi svakog jutra i svojim carobnim zracima donosi život svemu pod nebom, ili to što Mjesec na nebu svojih tihim odbljeksom razbija okove tame. Kako li samo olako prihvatamo nebeski vazduh koji se sa planina ruši svježinom proljecnog jutra ili to što dišemo i gledamo svoju ljupkost prirode koju nam Stvoritelj dade. .... Kako li samo olako bacamo otpad pored potoka ili u potoke da voda dobije ukus ... STOP! Zadnja recenica ne ide, zar ne? Eh da je samo na papiru ovako.

Svaki dan opština Plav se susrece sa vecim kolicinama otpada koji je ne pravilno odložen. Sa današnjim odnosom gradjana opštine Plav priroda je ugrožena, jer kao prvo ne postoji prava deponija koja bi bila znacajno udaljena od naseljenih mjesta i koja ce moci da prihvati sav gradski otpad, takodje ne postoje ni uslovi reciklaže otpada, a kao trece gradjani bacaju otpad na mjestima na kojima je zakonom zabranjeno odlagati otpad. Izgleda da vecina gradjana ne shvata da je priroda Božji dar cocjecanstvu i da zdrava priroda pruža zdravlje i mir u duši. Ostala je jedna zabelježena prica koja govori o plavljanjinu koji je živio pored rijeke Ljuce i koji jedne prilike tokom boravka u Istanbulu opisao mjesto na kojem živi. Kaže, imam jednu malu kucu koja je pored rijeke, a ispred kuce su vocnjak i bašta. U vocnjaku sa proljeca do kasne jeseni uživam u hladovini, dok se tokom cijele godine hranim darovima prirode. Jedan od slušaoca je bio toliko zadivljen opisom da je rekao da to postoji samo u raju. Medjutim raj Plava i Gusinja polako nestaje.

Covjek je oduvjek imao potrebu da odlaže otpad bez daljneg. Ali nacin na koji segradjani odnose prema odlaganju otpada nije pohvalan. Smece se baca pored puta, pored rijeka i u rijekama.A za otpad koji bi se mogao reciklirati ne postoje uslovi odlaganja i reciklaže. Bacanjem smeca na navedenim mjestima ugrožavaju životnu sredinu i kvalitet života. Zbog otpada tokom srednjeg vijeka trecina stanovništva Evrope je izumrela od poznate smrti CRNE KUGE. Medjutim crna kuga odnosno smrt i dalje hara svijetom i prema podacima UNICEF-a, dnevno 5.500 djece umire baš zbog otpada i nedostatka sanitacije. Možda ovo zvuci daleko za Plav i Gusinje, ali sa sadašnjim odnosnom gradjani koracaju napred prema bolesti koja nastaje iz otpada. Zapitajte se zbog cega postoji velika smrtonost na podrucju opštine Plav, kako i sami gradjani kažu ništa se ne dešava osim što se svaki dan umire. Naravno osnovan razlog nije otpad, ali hrana koja je pod uticajem bakterije iz otpada se konzumira, voda iz potoka pored kojih je odložen otpad se filtrira hlorinom, koji je boljim poznavaocima hemije znan kao žuto zelen gas oko 2.5 puta teži od vazduha, neprijatnog, zagušljivog mirisa, veoma otrovan! Uz životni stres i slabljenje imuniteta uz navedenu ishranu tijelo je ne mocno. Sva prilika je da ce se skorije voda masovno konzumirati preradjena iz flaša, jer ni voda sa Ali-pašinih izvora više nije ista.

Kritiku za ovakovo alarmantno stanje zaslužuje cijela zajednica. Htjeli ili ne htjeli svi smo krivci. Kao zajednica nijesmo ucineli dovoljno da podstaknemo opštinu da se napravi posebno mjesto za odlaganje i preradu otpada. S druge strane opština ne dovoljno ulaže napora na suzbijanje ne propisnog odloženog otpada i na formiranje centra za obradu i reciklažu otpada. Takodje pojedini službenici žmure pojedincima, jer ne žele da se “zamjere sa narodom“.

WWW.GUSINJE-PLAV.COM - PLAVSKO GUSINJSKI CNN